Objawy, leczenie i terapia depresji

"Dla człowieka siedzącego pod szklanym kloszem, znieczulonego na wszystko, zatrzymanego w rozwoju jak embrion w spirytusie, całe życie jest jednym wielkim, złym snem."   Sylvia Plath

Każdy od czasu do czasu przeżywa smutek, przygnębienie. Często, mylnie określa się te stany jako depresję. Jak je zatem odróżnić? Depresja trwa dłużej (co najmniej 2 tygodnie), dodatkowo nasilenie smutku, czy przygnębienia jest większe, występuje też poczucie choroby.

"Czarny pies”

Depresja jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń psychicznych, wpływa na relacje z innymi, sposób myślenia i odczuwania oraz funkcjonowanie naszego organizmu. Pojawiające się smutek, melancholia, poczucie beznadziei uniemożliwiają czerpanie radości z życia. Wszystko staje się szare i ponure jakbyśmy patrzyli na świat przez okulary o przyciemnionych szkłach. Churchill, który cierpiał na depresję do opisu swojego stanu używał metafory "czarnego psa". Jak zatem rozpoznać to zaburzenie?

Objawy depresji:

• obniżenie nastroju (smutek, rozpacz, melancholia), płaczliwość
• zmniejszenie lub brak zaciekawienia rzeczami, które dotąd były źródłem przyjemności albo brak zdolności odczuwania przyjemności przy ich wykonywaniu
• zmniejszenie energii, łatwe męczenie się nawet przy małym wysiłku
• poczucie emocjonalnego zamrożenia, w skrajnej postaci niemożność płaczu
• problemy z koncentracją, myśleniem, podejmowaniem decyzji
• obniżenie samooceny, niska wiara w siebie (poczucie bezwartościowości, winy)
• myśli i czyny samobójcze, lub autoagresja
• obniżony apetyt (czasem zwiększony), zmniejszenie lub zwiększenie wagi, zaburzenia snu
• pesymistyczna wizja przyszłości

Mniej typowe objawy obejmują lęk (utrzymujące się stale poczucie zagrożenia, niepokój), stany rozdrażnienia, złość. Ważnym kryterium diagnostycznym jest też czas trwania objawów, wynoszący co najmniej 2 tygodnie.

Jeśli stwierdzisz u siebie któreś z powyższych objawów warto umówić się na konsultację psychologiczną.

Leczenie depresji

Często to najpierw otoczenie zauważa, że "coś jest nie tak" z bliską osobą i zaniepokojone motywuje ją do szukania pomocy. W dzisiejszych czasach, dzięki rozwojowi wiedzy o funkcjonowaniu ludzkiej psychiki, dysponujemy skutecznymi metodami leczenia depresji. Są to: psychoterapia oraz farmakoterapia (leczenie lekami).

Zgodnie ze współczesnymi standardami leczenia depresji, uzyskanymi na podstawie badań i doniesień z praktyki klinicznej, psychoterapia poznawczo-behawioralna jest rekomendowana jako sposób leczenia osób cierpiących na depresję o lekkim lub umiarkowanym nasileniu. W przypadku ciężkiej depresji, w której występuje duże nasilenie objawów uniemożliwiające pracę, naukę czy angażowanie się obowiązki domowe wskazane jest połączenie psychoterapii z leczeniem lekami.

Podczas terapii poznawczo-behawioralnej skupiamy się nad zmianą procesów myślenia i przekonań stojących u podłoża depresji oraz zwiększeniem aktywności dających poczucie spełnienia, i radości. Typowym elementem pomagania osobom w depresji jest też zachęcanie do wykonywania zadań terapeutycznych pomiędzy sesjami, co przyspiesza proces zmiany w terapii i pozwala na przeniesienie umiejętności nabywanych w gabinecie do środowiska pacjenta.

Literatura:

1. Alford, B. A., Beck, A. T., (2005). Terapia poznawcza jako teoria integrująca psychoterapię. Kraków: WUJ.
2. Burns, D. (2010). Radość życia czyli jak zwyciężyć depresję. Poznań: Zysk i S – ka.
3. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Badawcze kryteria diagnostyczne (2007). Kraków- Warszawa: Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne ,,Vesalius", Instytut Psychiatrii i Neurologii.
4. Padesky, Ch.A., Greenberger, D. (2004). Umysł ponad nastrojem. Podręcznik terapeuty.
   Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
5. Popiel, A., Pragłowska, E. (2008). Psychoterapia poznawczo-behawioralna. Teoria i praktyka.
   Warszawa: Wydawnictwo Paradygmat.

Autor: Marta Dudzińska

---

Jak bardzo pomocny był dla Ciebie ten artykuł?